Jest to proces drukowania 3D, który podobnie jak Stereolitografia (SLA) wykorzystuje utwardzane światłem fotopolimery. Główną różnicą jest w tym przypadku źródło światła. DLP wykorzystuje bardziej konwencjonalne źródło pochodzące z projektora, który pokrywa powierzchnię żywicy fotopolimerowej. Technika ta pozwala wydrukować bardzo dokładne modele o doskonałej rozdzielczości, ale wymaga zastosowania materiału podporowego.